Buskruit  (zwartkruit)

Zwartkruit is een mengsel van:
Kaliumnitraat (salpeter),  houtskool en zwavel.

75% kaliumnitraat
15% houtskool
10% zwavel

Buskruit is een LE laag explosief  (geen knal als het in openlucht ontbrand) volume vergrotingsfactor is ongeveer 5100.

Nitro-kruit, het z.g. rookzwak kruit is een HEhoog explosief (geeft een knal als het in open lucht ontbrand)
Modernere rookloze kruit soorten hebben een verwoestende werking op de oude metalen c.q. gietijzeren en bronzen kanonnen.

Roger Bacon beschreef de bereiding van de eerste explosieve stof, het buskruit, in 1249. Rond 1300 was het door geheel Europa bekend en werd het ook gebruikt. In Europa werd de eer van de uitvinding gegeven aan monnik Berthold der Schwartze, de legendarisch en denkbeeldige Duitse uitvinder van het buskruit.

Buskruit is een mengsel van drie bestanddelen: kaliumnitraat (salpeter), zwavel en houtskool. 

De benaming zwartkruit is tamelijk modern. Het komt voort uit het feit dat men het wilde onderscheiden van het rookzwak buskruit, dat licht van kleur was. Voordien werd zwartkruit gewoon buskruit genoemd.

Zwartkruit poeder 

Gekorreld zwartkruit 

Salpeter:
Heeft een witte kleur en komt in vaste vorm voor in India, China, Peru, Egypte, alsmede in streken van Spanje en Italie.
In gematigde streken is het minder algemeen en vormt zich meestal op vochtige lage plaatsen, vooral in kelders, gewelven, en grotten, het krijgt dan als de naam muursalpeter.

Zwavel:
Heeft een lichtgele kleur, komt voor in vulkanische gebieden in zuivere vorm voor.
Italie is oudsher een bekende vindplaats.

Houtskool:
Voor buskruit vervaardiging kan men diverse soorten hout gebruiken, maar er waren voorkeuren:
Infanterie buskruit, is het beste gemaakt uit kornoelje hout.
Artillerie buskruit, is het best om wilgen hout te gebruiken.
Het eerst heeft een snelle verbranding (nodig in korte kleine wapens) en het laatste verbrand relatief langzaam, wat nodig is bij kanonnen.